Hola!

Hola allemaal!

Al dat bloggen en vloggen.. Wat vond ik dat toch allemaal onzin.. Dat even dat je weg bent, moet iedereen dat nou weten? Moet je iedereen nou even jaloers maken hoe goed je het hebt? Oeps.. Nu doe ik het zelf! 

Laat ik bij het begin beginnen (wel zo handig, Frouke):

Mijn naam is Frouke Verstegen en kom uit het 'zonnige' en altijd 'voorspelbare' Nederland. Ik ben 19 jaar oud en op dit moment studeer ik Gespecialiseerd pedagogisch werk niveau 4 op ROC De Leijgraaf in Veghel. Mijn niveau 3 diploma heb ik al op zak, maar wanneer ik toch nog beslis om door te studeren heb ik mijn niveau 4 op zak!

Dat het MBO me makkelijk af gaat was al bekend. De uitdaging was weg en de motivatie om mezelf nog enthousiast op te stellen zakte af. En dat is iets dat ik niet wil, omdat het werken met kinderen mijn passie is. 

Ik heb vaak nagedacht om naar het buitenland te gaan en om eens te zien hoe ze in andere landen omgaan met kinderen en hoe de kinderdagverblijven er daar uitzien. Hoe loopt de communicatie, op welke manier word er gekeken naar de ontwikkeling van het kind en de ouders? Zijn die net zo betrokken als in Nederland?

Ik was op mijn stage in Nederland. Ik zat achter de computer om een foto uit te printen. Ach, even kijken op mijn schoolaccount. Misschien staat dat punt voor Engels er al op! Huh, wat is dit? Een informatieavond voor de buitenlandse stages? Maar dat is al over 2 weken? 

Na dat moment ging het allemaal heel snel. Er ging meteen een mail uit naar mijn coach en de buitenlandse stagebegeleider. Ohja, tuurlijk ook even mijn ouders inlichten over mijn impulsieve actie. Ze kennen me. Mijn ouders dachten: Ach, daar komt ze wel bovenop. Die gaat niet zomaar 3 maanden weg. Sorry pap en mam, als ik iets in m'n kop heb, zit het niet in mijn kont!

En toen was het opeens 9 januari 2017. De dag waarop ik om 16.45 uur in het vliegtuig zat naar Spanje. En wat ging het afscheid me makkelijk af. Ik had de tranen verwacht, maar er stond alleen een grote lach op mijn gezicht: Ik ga een ander land ontdekken, een andere manier van werken.. Maar ook ga ik mezelf leren kennen. Voor het laatste was ik nog het meest bang.

Daar sta je dan. Voor de deur van een vreemd appartement. Helemaal onderin Spanje. Samen met een meisje (Anouk) dat ik amper ken. Niet wetend wat je te wachten staat. Wat was dit een apart moment. Mijn hoofd was leeg. Mijn koffer zat vol, die maar even uitpakken! Ohja, tuurlijk ook even mama en papa een berichtje sturen dat ik goed ben aangekomen. 

Dit had waarschijnlijk niemand verwacht, maar wat hadden we het koud! Zit je helemaal in Zuid - Spanje, moet de kachel aan en moet je met dikke sokken aan naar bed. Maar snel slapen, want morgenvroeg staat Michelle voor de deur die ons meeneemt naar onze stage voor een kennismaking, mijn fietsje ophalen en de eerste boodschappen doen.

Wauw, de eerste indruk die ik kreeg op mijn nieuwe stage: Geweldig! We werden meteen begroet met 2 dikke kussen, oeps, we maakte er 3 kussen van. Even wennen! Dat is toch even hartelijk ontvangen worden. En wat zijn de collega's en kindjes toch lief! Het was dinsdag en de volgende dag moesten we al meteen beginnen. 5 dagen in de week. Dat ging allemaal even snel. 

Pfff.. ik kan nog zoveel vertellen.. Het geklooi met de WiFi, de lekkende vaatwasser (niet de wasmachine) en de geweldige onderbuurvouw die ons van koekjes, wanten en gevallen was van het balkon voorziet.

Maar wat is het hier geweldig! De mensen, de stage en de omgeving. Ik kan nog zo veel meer vertellen, maar dan ben ik vannacht om 02.00 uur nog aan het typen. Morgen worden we weer om 09.30 uur op stage verwacht. En siësta is hier natuurlijk ook. Dat is even wennen. Op maandag, dinsdag en donderdag hebben we van 14.00 uur tot 16.30 uur de tijd om even te chillen, wat te eten en om een duik te nemen :) Woensdag en vrijdag zijn we na 14.00 uur lekker vrij om te doen wat we willen. Zoals een rondje hardlopen, boodschapjes doen en nog even die schoolopdracht maken waar je 'zoveel zin in hebt'.

En gelukkig zijn hier nog meer Nederlanders waar we onze verhalen mee kunnen delen, aangezien er alleen op stage Engels wordt gesproken is het soms toch handig dat je wel met mensen kan praten die je kunnen begrijpen i.p.v. je handen en voeten gebruiken. Ook zijn de Nederlanders gezellig om een dagje mee te winkelen, cultuur te snuiven en een drankje mee te drinken, of 2 tegelijk natuurlijk. Ik dwaal af. 

Na een tijdje typen ga ik er nu een eind aan breien, uh, typen. Of het een beetje interessant is om te lezen? ik heb geen flauw idee. Dat hoor ik graag van jullie! Voor eventuele tips, toevoegingen of natuurlijk complimentjes kun je me altijd berichten of aanspreken. 

Jullie horen snel meer! Dit waren mijn ervaringen van de eerste 3 weken, maar ik wil nog zoveel meer vertellen. Ach, dat bewaren we maar weer voor de volgende keer!

Adios amigos!