Positive vibe!

Hola amigos, Como estas?

Na het schrijven van mijn eerste blog heb ik hem nog even een paar keer doorgelezen. Oh, sorry. Een paar keer? Ik denk wel honderd keer. De eerste paar keer heb ik gelet op de spelfouten en de grammatica. De andere 98 x dat ik hem heb doorgelezen ben ik het verhaal gewoon even gaan herleven. Even teruggaan naar de afgelopen weken en het gevoel dat ik op dat moment had toen ik hier aankwam. Eigenlijk had ik geen gevoel, en dat is het gekke.

Maar goed, daar heb ik de vorige keer al over geschreven, dus nu gaan we weer even verder naar de dingen die we allemaal hebben meegemaakt! Op dit moment zitten we hier nu 4,5 week (gister precies een maand). En wat vliegt de tijd!

Op stage gaat alles steeds beter en ik leer de kinderen, collega's en de werkwijze steeds beter kennen. Ook het Engels praten gaat steeds makkelijker. Op het begin was ik nog erg zoekende naar de woorden en zinnen die ik het beste kon gebruiken, maar nu komen ze er bijna zonder na te denken uit! Ook heb ik een hele mooie uitdaging op mijn pad gekregen. Op stage zijn ze op zoek naar een Pedagogisch Medewerker. Ik zag deze vacature vorige week vrijdag voorbij komen op de Facebookpagina van mijn stagebegeleidster. Ik dacht: Die kans laat ik niet voorbij gaan! Ik heb meteen een berichtje gestuurd naar mijn begeleidster en ik kreeg al snel een berichtje terug: Brillaint, we talk on Monday. Vervolgens heb ik het erover gehad met mijn moeder, vriendinnen en de andere Nederlandse studenten hier in Chiclana. Iedereen reageerde anders. Iedereen gaf ander advies. Door dit advies ben ik dat weekend na gaan denken over wat ik ga zeggen tijdens het gesprek en wat ik nou graag zelf zou willen.

Uiteindelijk heb ik besloten om eerst in Nederland mijn niveau 4 opleiding af te gaan ronden. Ik hoorde van mijn begeleidster dat ze eind maart iemand nieuws zoeken, maar ik moet nog terug naar Nederland tot Juli. We hebben afgesproken dat ik na ga denken over Engelse les geven in de zomervakantie. Dit lijkt me een geweldige uitdaging! Maar nee Frouke, eerst goed over nadenken! Niet te impulsief beslissen! 

Sinds dat ik hier ben heb ik een flinke, positieve energie boost gekregen. Umh, is dat een woord? Achja. Alles om me heen is prima, goed of super. Op een of andere manier is niks me te veel en kan ik mijn rust pakken wanneer ik aan mezelf merk dat ik die nodig heb. Dat is wel eens anders geweest! Mensen die ik veel spreek via Whatsapp of Facetime zien dit ook aan mij. Wanneer ze zeggen dat ik er gelukkig uitzie geeft dit veel positiviteit! Boem! 

Die negativiteit had ik toch wel even verwacht afgelopen zaterdag. Ik ging samen met Tino (Ja Connie, gè kùmt in m'n blog!)  naar een voetbalwedstrijd in Cadiz. Hij had een auto gehuurd waarmee we van Jerez naar Cadiz zijn gereden. Dorine reed hiermee terug naar Chiclana en wij zouden de bus of taxi terugnemen. Licht eraan hoe laat het word hè ;)

Maar goed, wij helemaal happy naar het stadion en het was er lekker druk. De spanning zat er goed in bij de supporters! Wij lopen naar de kassa voor 2 kaartjes. 'No, nada..' WAT?! Geen kaartjes?! Is dit een grap?! En wat doen we nu? Ik ga nog niet naar huis toe hoor! Weetje, we lopen wel even langs de cafeetjes bij het strand! En.. Daar ging het mis! Na die leuke, Spaanse danseres, die knappe, knipogende jongens die binnenkwamen en de gezellige mensen op het terras gingen we na een paar flinke glazen Baileys met de bus door naar het oude gedeelte van Cadiz waar we een dansje hoopte te maken. Na een mega frietje, gratis drank, dure drank en pijnlijke voetjes een dure taxi gepakt naar huis. Vervolgens aangekomen bij mijn appartement de buurvrouw tot last geweest. Oeps, ik moet toch leren om wat zachter te gaan praten! Of wat minder alchohol... Neaah! 

Het is leuk om te zien dat er mensen aan je denken. Mensen die je opeens uit het niets een appje sturen. Dat je denkt: Huh, jij? Wat leuk! Uit die berichtjes haal je veel energie. Mensen in Nederland denken aan je. En dat doet je goed. 

Alleen was afgelopen dinsdag even een baalavondje: Onze Nederlandse maatjes vertrekken na 6 maanden in Chiclana terug naar Nederland. Dat afscheid nemen ging nog niet zo makkelijk! Na tien knuffels, honderd verhalen en gekke stemgeluiden was het toch echt tijd om naar huis te fietsen. Kan ik niet hier slapen?! Nee Frouke, je gaat gewoon naar huis.. Ook hebben we deze avond 2 nieuwe, Nederlandse meisjes ontmoet die hier de komende tien weken gaan verblijven. Met hun hopen we ook weer wat leuke dingen te beleven.

Hmm, moet ik nog iets meer vertellen? Stage gaat super, we leren steeds meer nieuwe mensen kennen, ik val Jennefer de hele dag lastig om haar te Facetimen met de vraag of ze me nog wel aardig vind en de komende weekenden zitten stampvol met leuke bezoekjes, feestjes en uitstapjes! En de rest? Dat zien jullie wel op Facebook of in mijn volgende blog! Moet wel een beetje leuk blijven hè ;) 

Kortom: Ik vermaak me hier prima! Jullie horen snel meer van me!

Adios!